Horas, días, semanas e anos

Horas, días, semanas e anos
Xa non sei canto máis agardar,
Cada fío acompaña a unha bágoa
Ou á propia dor
De berrar ao chorar.
Ás noites destezo o tecido,
Coa ilusión de velo chegar,
Ás noites desfago o camiño
E amodo imaxino
Que xa volverá.

Mais pode que morra sen el,
Entre fíos, agullas e dor
E a esperanza que estivo comigo
Escape voando
Do meu corazón.

Aínda así seguirei tecendo
Ao agardo daquela presenza,
Quizais viva ou quizais xa morrera,
Mais eu sigo aquí
Tecendo na espera.

E volve pasar outro día
E a noite xa se ve chegar,
Toca desfacer todo o tecido,
Botar un sorriso
E volver comezar.

Mar Álvarez Rama, 4ºA